… gaf ik Engelse les op een basisschool in Vietnam

Het typische straatbeeld in Vietnam

Deel 2: Het Sollicitatiegesprek

Ik werd verliefd op Saigon. Ik wilde blijven en probeerde een kantoorbaan te vinden. Tevergeefs. Dus dan de gestrande-backpacker-opties: dat bijbaantje in de bediening had ik nooit gehad en ik was niet bepaald tevreden over mijn Engels, de perfectionist die ik ben. Maar omdat ik de fysieke kenmerken van een ‘native speaker’ had en omdat “jouw Engels 100 keer beter is dan

[die ene Oekraïense met dat verschrikkelijke accent]!”, gaf ik het dan toch maar een kans.

Bovendien ontdekte ik later op een talenschool, waar ik wat extra uurtjes maakte, een werkstencil over talen in de wereld waarop werd beweerd dat men in Nederland niet alleen Nederlands en Fries als originele voertalen zouden hebben, maar ook Engels! Oké, we spreken Engels, maar we zijn géén native speakers. Make that the Vietnamese wise, moet de Dutchie die zich als ‘native speaker’ probeerde te profileren hebben gedacht.

Van een Nederlandse English teacher kreeg ik het telefoonnummer van Mr. H. Ik belde op en Mr. H zocht toevallig nog een teacher voor één van zijn basisscholen. Ik mocht op sollicitatie komen.

Totaal gedesoriënteerd werd ik door de taxichauffeur afgezet op één van de drukste straten in Saigon. Een klein lief mannetje in veel te grote kleding stond mij vol enthousiasme op te wachten en zorgde ervoor dat ik heelhuids op zijn kantoor aankwam. Daar aangekomen zat ook de vrouw van Mr. H al klaar voor het sollicitatiegesprek. Dat ging als volgt:

Mr. H: Dus jij bent een vriend van N?

ik: Ja, dat klopt!

Mr. H: En heb je ervaring in lesgeven?

ik: Ik heb twee maanden stage gelopen op een middelbare school.

Mr. H: En blijf je het komende jaar in Saigon wonen?

ik: Ja, dat is wel de bedoeling.

Mr. H werd verliefd op mij, nee, geintje, of misschien ook wel!, overlegde even wat in het Vietnamees met zijn vrouw en toen was ik aangenomen. Er werden nog wat praktische zaken besproken en Mr. H zorgde er wederom voor dat ik heelhuids in de taxi stapte. Vier weken later kon ik beginnen. Tot dan toe, simple as that!

To be continued …